บทที่ 45 แสดงความเป็นเจ้าของ (125%)

“คุณคงไม่รู้หรอกว่าคนรอสัญญามาตลอดสิบกว่าปีมันรู้สึกยังไง”

เขาเอ่ยเสียงพร่าติดจะสะท้านจนเธอคิดว่าตัวเองหูฝาด จากนั้นก็ผละห่างไปเสียดื้อๆ วาจาที่คนบุกห้องทำงานทิ้งท้ายเอาไว้ทำให้คิริมายืนนิ่ง หัวสมองคิดให้วุ่นไปหมด

สัญญาอย่างนั้นหรือ

สัญญาอะไร?

ค่ำวันเดียวกันพงษ์สวัสดิ์ ธีรเดช คิมหันต์...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ